بوسیله گزارش همشهری آنلاین، به نقل از فارس، هفته نامه «خط حزب الله» درون دویست و سیزدهمین شماره خود، طی گزارشی با عنوان " هفت صبح آشوب"برای اولین بار، مفروضات جدیدی از اقدامات پیشگام انقلاب داخل مواجهه با آشوب های اخیر را منتشر کرد و با اشاره به محورهای مافوق نوشت:
- دید راهنما انقلاب درباره طرح سهمیه بندی بنزین
- پیام محرمانه قطب انقلاب به نمایندگان مجلس
- پاسخ قطب تنش بوسیله دلسوزانی که ایشان را از موقعیت گیری نهی کرده بودند
- مهم ترین دلیلی که رهبر انقلاب، بلافاصله باخبر بازار شدند
آذرماه سال گذشته، رهبر تنش با اطلاع از نقشه ی آشوبی که برای ایران طراحی شده، این طور فرموده بودند: «اینکه اینها گفتند درون سال ۹۷ ما این طور می کنیم، چنان می کنیم، و نقشه هایی را برای جمهوری اسلامی ابراز کردند - یعنی تو واقع نقشه موجودی لو رفت- این ممکن است فریب باشد؛ ممکن است جنجال را برای سال ۹۷ بکنند، نقشه را برای سال ۹۸ بکشند. » پیش بینی رهبر انقلاب درست از آب درآمد و این وعده بوسیله بهانه ی تعرض به سهمیه بندی بنزین، کود دیگر پروژه ی آشوب درون کشور کلید خورد. پیام رهبر قیام به نمایندگان حلقه
عصر روز شنبه، با بسط آشوب ها در شهرهای مختلف، جلسه ی فوق العاده ی شورای عالی امنیت ملی مبتنی بر وظائفی که داخل اصل ۱۷۶ قانون اساسی برای آن در نظر گرفته شده است، سبب تصمیم گیری درباره ی این موضوع برگزار شد. در مجمع ی شورا، همگی ی اعضا متفق القول پیاده شدن این نظر بودند حالا که این طرح کلید خورده، باید اجرا شود، وگرنه عقب نشینی از این موضع، شدیدتر شدن آشوب ها و ناامنی ها را بوسیله دنبال خواهد داشت. اما خشنود نمایندگان مجلس تو این شرایط، فراتر از توان رئیس جماعت بود، بخاطر همین، دید اعضای شورای عالی امنیت ملی این حیات که باید بخاطر محلول این موضوع، باید از رهبر انقلاب دستیار اندوهناک شود.
صبح روز یکشنبه، مجمع ی غیرعلنی محفل برای غرض گیری درباره ی طرح سهمیه بندی بنزین برگزار شد. آقای لاریجانی، رئیس مجلس، در حالی بوسیله سمتِ بهارستان رفت که پیغامی کوتاه، از راهنما نهضت بخاطر نمایندگان دارد: «امت اظهارنظر فدایی از نمایندگان محترم داخل باب مصوبه ی اخیر سران قوا، لازم است بوسیله حضرات محترم نمایندگان گفته شود مقتضی است که هرگونه اقدامی درخصوص این مصوبه در جماعت درون چارچوب مصوبات شورای عالی امنیت ملی باشد و از آن اجحاف نشود و شرایط حساس کشور مورد توجه قرار گیرد. توفیقات آنان را از خداوند متعال خواستارم. » وقتی پیام رهبر قیام درون باشگاه خوانده شد، مجتمع خلوت شد. نظر رهبر قیام درباره ی طرح سهمیه بندی بنزین
صبح همان روز ولی رهبر انقلاب بنا بوسیله تشریفات همیشگی، درس خارج فقه خویشتن را درون ساعت ۶:۴۵ دقیقه ی صبح برگزار کرده و درباره ی اتفاقات اخیر فرمودند: «بنده در این قضیّه سررشته ندارم، یعنی تخصّص این فرمان را ندارم، به آقایان غم گفتم -چون نظرات کارشناس ها هم درون این قضیّه ی بنزین متنوع است، بعضی ها آن را لازم و واجب می دانند، بعضی ها مضر می دانند؛ بنابراین من اندوه که صاحبنظر نیستم... لکن اگر سران سه قوّه غرض بگیرند من حمایت می کنم... سران قوایند، نشسته اند با پشتوانه ی کارشناسی یک تصمیمی برای سرزمین گرفته اند، باید ادا بشود به آن تصمیم. »
پیش از این البته رهبر انقلاب به صورت مکتوب همچنین دید خویشتن درباره ی این موضوع را به سران سه گانه قوه گفته بودند. درون بخشی از جلسه ی چهلم شورای عالی هماهنگی سه گانه پیل بوسیله تاریخ ۳۰/۶/۹۸، بدون مشخص شدن زمان اجرای این طرح، مذاکره بر سر اصلاح قیمت حامل های کارمایه شد و در بندهای «الف و ب» صورتجلسه ی این تاریخ، مصوب شد که سوخت درون ناحیه به دو رخ سهمیه بندی و آزاد عرضه شود. قیمت سوخت سهمیه ای از قرار لیتری ۱۵۰۰ تومان، و ارزش بنزین آزاد از قرار لیتری ۳۰۰۰ تومان خواهد بود. درون بخشی دیگر نیز درباره ی منابع حاصله از افزایش نرخ سوخت بحث شد و نهایتا در سد «ج» به تصویب رسید که این منابع، بوسیله مصرف صیقلی بوسیله خانوارهای کم درآمد و دارای حقوق ثابت تعلق بگیرد.
نظر طاسی قطب انقلاب درباره ی مدیریت استفاده سوخت، از قبل مشخص حیات. اصلاح الگوی استعمال حامل های انرژی، از جمله بنزین، با توجه بوسیله کاربرد زیاد و بی سیاق ی آن، یک ضرورت بخاطر قلمرو است و رهبر نهضت نیز بارها پهلو آن تأکید کرده بودند. اما گزارش مکتوب جلسه ی زبر که تقدیم پیشقدم انقلاب شد، ایشان تصمیم گیری درباره ی قیمت آن، خواه چگونگی اجرای آن را برعهده ی حکم کارشناسی مسئولان و متخصصان، و اجماع سران قوا نهادند. چرا راهنما انقلاب ورود کردند؟
با این حال، نظر نداشتن یا موکول کردن رهبر انقلاب به نظر سران قوا، موجب نشد که قطب انقلاب، نسبت بوسیله ناامنی هایی که ایران را به بهانه ی زبر مورد تهدید قرارداده بود واکنشی علامت ندهند. به همین علت، رهبر انقلاب با جدا کردن آدم از ردیف آشوبگران، عواقب خطرناک آشوب را به همه گوشزد کردند: «در یک چنین حوادثی معمولاً اشرار، کینه ورزان، آدم های ناباب خبردار میدان می شوند، گاهی بعضی از کبیر ها هم از روی ترس با اینها همراهی می کنند و این جفا مفاسد را بوسیله بار می آوردند؛ این مفاسد هیچ مشکلی را امین نمی درنگ مگر اینکه علاوه ی بر هر مشکلی که هست، ناامنی را حزن اضافه میکند. ناامنی ارشد ترین مصیبت برای هر کشوری است، بخاطر هر جامعه ای است... شرف من این است که هیچ کس به این اشرار کمک نکند... این کارها، حکم آدم معمولی تراشیدن. »
همگی ی حرف همین است. دومینوی خطرناکی داخل حال کلید نوشانیدن بود، از یک طرف امکان اختلاف و چندگانگی میان مسئولان وجود داشت و از طرف دیگر پیاده نظام دشمن درون خیابان ها، جان و مال آدم را مورد هجوم وحشیانه ی خویشتن قرار داده بودند.
جالب است در این بین، برخی از دلسوزان که خبردار دقیق ابعاد حوادث اخیر نشده بودند، به رهبر نهضت پیشنهاد دادند بخاطر تصمیمی که شانس بر اساس اختیارات عرفی گرفته، خود را هزینه نکنند. اما دید رهبر انقلاب کاملا متفاوت حیات. پیشقدم انقلاب معتقدند «اصلا رهبری وجودش برای همین مواقع است و اعتبار رهبری هم برای کاربرد ی درون همین زمان ها است»، یعنی زمان هایی که کشور در شرایط خاص قرار دارد و جز با دخول رهبری، مسأله حل نخواهد شد. بنابراین در این مواقع، اساسا رهبری «تکلیف شرعی» دارند فارغ از آنکه نتیجه ی آن به نفع شخص رهبری باشد یا بوسیله ضرر او، وارد میدان شده و انقلاب را از خطر اصلی نجات دهند. یعنی سفت بوسیله مثل سیره ی معصوم خمینی(ره). ایشان بارها فرموده بودند: «من تکلیفم را نمره داده ام و هر کجا باشم عمل مواجب خواهم کرد، هرچه پیش آمد، برای من شکوه ندارد. » یا در جایی دیگر می فرمایند: «من کاری به شورش و درود گزارش دادن ها ندارم، بلکه شخصاً به تکلیف شرعی ام می پردازم. »
واضح است که تو اینجا، دفاع از تصمیم قائم خواه نادرست نصیب و قسمت موضوعیت ندارد. اصل، اطلس و توطئه ی خطرناکی است که دشمن و آشوبگران داخل حال پیاده کردن آن هستند. اصل، جلوگیری از «ناامنی» کشور و مردم است. ناامنی بدترین بلایی است که می تواند آینده ی یک پیرو را به ریسک بیاندازد. بدون امنیت، هیچ آرمانی، از جمله «داد» و «آزادی» هم قابل دستیابی زدودن. امن چنانچه نباشد، عمر روزانه ی تک تک آدم هم نامعلوم خواهد وجود. برای همین وقتی پیشگام انقلاب دیدند که متخاصم برای ضربه زدن به امان کشور کمربندهایشان را قائم بسته اند، فارغ از آنکه غرض بخت در این مقطع زمانی، معتمد بوده یا نه، به عنوان رهبر جامعه، «حجت و بلوغ شرعی» دارند که متوجه میدان شوند، و شدند.
- دید راهنما انقلاب درباره طرح سهمیه بندی بنزین
- پیام محرمانه قطب انقلاب به نمایندگان مجلس
- پاسخ قطب تنش بوسیله دلسوزانی که ایشان را از موقعیت گیری نهی کرده بودند
- مهم ترین دلیلی که رهبر انقلاب، بلافاصله باخبر بازار شدند
آذرماه سال گذشته، رهبر تنش با اطلاع از نقشه ی آشوبی که برای ایران طراحی شده، این طور فرموده بودند: «اینکه اینها گفتند درون سال ۹۷ ما این طور می کنیم، چنان می کنیم، و نقشه هایی را برای جمهوری اسلامی ابراز کردند - یعنی تو واقع نقشه موجودی لو رفت- این ممکن است فریب باشد؛ ممکن است جنجال را برای سال ۹۷ بکنند، نقشه را برای سال ۹۸ بکشند. » پیش بینی رهبر انقلاب درست از آب درآمد و این وعده بوسیله بهانه ی تعرض به سهمیه بندی بنزین، کود دیگر پروژه ی آشوب درون کشور کلید خورد. پیام رهبر قیام به نمایندگان حلقه
عصر روز شنبه، با بسط آشوب ها در شهرهای مختلف، جلسه ی فوق العاده ی شورای عالی امنیت ملی مبتنی بر وظائفی که داخل اصل ۱۷۶ قانون اساسی برای آن در نظر گرفته شده است، سبب تصمیم گیری درباره ی این موضوع برگزار شد. در مجمع ی شورا، همگی ی اعضا متفق القول پیاده شدن این نظر بودند حالا که این طرح کلید خورده، باید اجرا شود، وگرنه عقب نشینی از این موضع، شدیدتر شدن آشوب ها و ناامنی ها را بوسیله دنبال خواهد داشت. اما خشنود نمایندگان مجلس تو این شرایط، فراتر از توان رئیس جماعت بود، بخاطر همین، دید اعضای شورای عالی امنیت ملی این حیات که باید بخاطر محلول این موضوع، باید از رهبر انقلاب دستیار اندوهناک شود.
صبح روز یکشنبه، مجمع ی غیرعلنی محفل برای غرض گیری درباره ی طرح سهمیه بندی بنزین برگزار شد. آقای لاریجانی، رئیس مجلس، در حالی بوسیله سمتِ بهارستان رفت که پیغامی کوتاه، از راهنما نهضت بخاطر نمایندگان دارد: «امت اظهارنظر فدایی از نمایندگان محترم داخل باب مصوبه ی اخیر سران قوا، لازم است بوسیله حضرات محترم نمایندگان گفته شود مقتضی است که هرگونه اقدامی درخصوص این مصوبه در جماعت درون چارچوب مصوبات شورای عالی امنیت ملی باشد و از آن اجحاف نشود و شرایط حساس کشور مورد توجه قرار گیرد. توفیقات آنان را از خداوند متعال خواستارم. » وقتی پیام رهبر قیام درون باشگاه خوانده شد، مجتمع خلوت شد. نظر رهبر قیام درباره ی طرح سهمیه بندی بنزین
صبح همان روز ولی رهبر انقلاب بنا بوسیله تشریفات همیشگی، درس خارج فقه خویشتن را درون ساعت ۶:۴۵ دقیقه ی صبح برگزار کرده و درباره ی اتفاقات اخیر فرمودند: «بنده در این قضیّه سررشته ندارم، یعنی تخصّص این فرمان را ندارم، به آقایان غم گفتم -چون نظرات کارشناس ها هم درون این قضیّه ی بنزین متنوع است، بعضی ها آن را لازم و واجب می دانند، بعضی ها مضر می دانند؛ بنابراین من اندوه که صاحبنظر نیستم... لکن اگر سران سه قوّه غرض بگیرند من حمایت می کنم... سران قوایند، نشسته اند با پشتوانه ی کارشناسی یک تصمیمی برای سرزمین گرفته اند، باید ادا بشود به آن تصمیم. »
پیش از این البته رهبر انقلاب به صورت مکتوب همچنین دید خویشتن درباره ی این موضوع را به سران سه گانه قوه گفته بودند. درون بخشی از جلسه ی چهلم شورای عالی هماهنگی سه گانه پیل بوسیله تاریخ ۳۰/۶/۹۸، بدون مشخص شدن زمان اجرای این طرح، مذاکره بر سر اصلاح قیمت حامل های کارمایه شد و در بندهای «الف و ب» صورتجلسه ی این تاریخ، مصوب شد که سوخت درون ناحیه به دو رخ سهمیه بندی و آزاد عرضه شود. قیمت سوخت سهمیه ای از قرار لیتری ۱۵۰۰ تومان، و ارزش بنزین آزاد از قرار لیتری ۳۰۰۰ تومان خواهد بود. درون بخشی دیگر نیز درباره ی منابع حاصله از افزایش نرخ سوخت بحث شد و نهایتا در سد «ج» به تصویب رسید که این منابع، بوسیله مصرف صیقلی بوسیله خانوارهای کم درآمد و دارای حقوق ثابت تعلق بگیرد.
نظر طاسی قطب انقلاب درباره ی مدیریت استفاده سوخت، از قبل مشخص حیات. اصلاح الگوی استعمال حامل های انرژی، از جمله بنزین، با توجه بوسیله کاربرد زیاد و بی سیاق ی آن، یک ضرورت بخاطر قلمرو است و رهبر نهضت نیز بارها پهلو آن تأکید کرده بودند. اما گزارش مکتوب جلسه ی زبر که تقدیم پیشقدم انقلاب شد، ایشان تصمیم گیری درباره ی قیمت آن، خواه چگونگی اجرای آن را برعهده ی حکم کارشناسی مسئولان و متخصصان، و اجماع سران قوا نهادند. چرا راهنما انقلاب ورود کردند؟
با این حال، نظر نداشتن یا موکول کردن رهبر انقلاب به نظر سران قوا، موجب نشد که قطب انقلاب، نسبت بوسیله ناامنی هایی که ایران را به بهانه ی زبر مورد تهدید قرارداده بود واکنشی علامت ندهند. به همین علت، رهبر انقلاب با جدا کردن آدم از ردیف آشوبگران، عواقب خطرناک آشوب را به همه گوشزد کردند: «در یک چنین حوادثی معمولاً اشرار، کینه ورزان، آدم های ناباب خبردار میدان می شوند، گاهی بعضی از کبیر ها هم از روی ترس با اینها همراهی می کنند و این جفا مفاسد را بوسیله بار می آوردند؛ این مفاسد هیچ مشکلی را امین نمی درنگ مگر اینکه علاوه ی بر هر مشکلی که هست، ناامنی را حزن اضافه میکند. ناامنی ارشد ترین مصیبت برای هر کشوری است، بخاطر هر جامعه ای است... شرف من این است که هیچ کس به این اشرار کمک نکند... این کارها، حکم آدم معمولی تراشیدن. »
همگی ی حرف همین است. دومینوی خطرناکی داخل حال کلید نوشانیدن بود، از یک طرف امکان اختلاف و چندگانگی میان مسئولان وجود داشت و از طرف دیگر پیاده نظام دشمن درون خیابان ها، جان و مال آدم را مورد هجوم وحشیانه ی خویشتن قرار داده بودند.
جالب است در این بین، برخی از دلسوزان که خبردار دقیق ابعاد حوادث اخیر نشده بودند، به رهبر نهضت پیشنهاد دادند بخاطر تصمیمی که شانس بر اساس اختیارات عرفی گرفته، خود را هزینه نکنند. اما دید رهبر انقلاب کاملا متفاوت حیات. پیشقدم انقلاب معتقدند «اصلا رهبری وجودش برای همین مواقع است و اعتبار رهبری هم برای کاربرد ی درون همین زمان ها است»، یعنی زمان هایی که کشور در شرایط خاص قرار دارد و جز با دخول رهبری، مسأله حل نخواهد شد. بنابراین در این مواقع، اساسا رهبری «تکلیف شرعی» دارند فارغ از آنکه نتیجه ی آن به نفع شخص رهبری باشد یا بوسیله ضرر او، وارد میدان شده و انقلاب را از خطر اصلی نجات دهند. یعنی سفت بوسیله مثل سیره ی معصوم خمینی(ره). ایشان بارها فرموده بودند: «من تکلیفم را نمره داده ام و هر کجا باشم عمل مواجب خواهم کرد، هرچه پیش آمد، برای من شکوه ندارد. » یا در جایی دیگر می فرمایند: «من کاری به شورش و درود گزارش دادن ها ندارم، بلکه شخصاً به تکلیف شرعی ام می پردازم. »
واضح است که تو اینجا، دفاع از تصمیم قائم خواه نادرست نصیب و قسمت موضوعیت ندارد. اصل، اطلس و توطئه ی خطرناکی است که دشمن و آشوبگران داخل حال پیاده کردن آن هستند. اصل، جلوگیری از «ناامنی» کشور و مردم است. ناامنی بدترین بلایی است که می تواند آینده ی یک پیرو را به ریسک بیاندازد. بدون امنیت، هیچ آرمانی، از جمله «داد» و «آزادی» هم قابل دستیابی زدودن. امن چنانچه نباشد، عمر روزانه ی تک تک آدم هم نامعلوم خواهد وجود. برای همین وقتی پیشگام انقلاب دیدند که متخاصم برای ضربه زدن به امان کشور کمربندهایشان را قائم بسته اند، فارغ از آنکه غرض بخت در این مقطع زمانی، معتمد بوده یا نه، به عنوان رهبر جامعه، «حجت و بلوغ شرعی» دارند که متوجه میدان شوند، و شدند.