گاهی اوقات نمره موانعی که جهت سوءتفاهم درون هوا فقره می شوند، آن قدرها که فکر می کنیم بغرنج زدودن. سوءتفاهم هنگامی روی می دهد که شفافیت درون فضا کار حیات نداشته باشد؛ البته گاهی غصه ممکن است ناخواسته اتفاق بیفتد. درهرصورت اگر سوءتفاهم محلول نشده پایا بماند، ممکن است بوسیله درگیری تو محیط کار یا کاهش روزی وری منجر شود.
حتما بخوانید:آداب معاشرت کارگر با رئیس، همکاران و مشتریان چگونه است؟۱۰ غلط مرسوم در برقراری بستگی و راهکارهای اجتناب از آن ها۱۷ سؤالی که قبل از برقراری رابطه باید از خودتان بپرسید
واقعیت این است که داشتن تحصیلات یا تجربهٔ کاری لزوما به این معنا نیست که قدرت برقراری مناسبت مؤثر هم داریم. تا اینکه یادگیری کرده ترین و باتجربه ترین افراد تیمار ممکن است در رساندن پایدار پیام شان به سایرین با بغرنج مواجه شوند. می دانیم که ارتباط نامؤثر بوسیله هدر روبیدن فرصت، زمان و منابع می انجامد. دلیل واقعی این روانی این است که مکالمات ما درون محیط فرمان معمولا سازنده نیست.
انفراد های شخصی، فاصلهٔ فیزیکی، موضوع پیام، اصطلاحات خاصی که بوسیله حکم می بریم و نیز فرهنگ، از جمله عواملی هستند که بر داشتن ارتباطی روشن، مؤثر و شفاف تو هوا فرمان تأثیر می گذارند. در این مطلب، ۷ گونه بخاطر برقراری تماس مؤثر در هوا کار را با غم ممارست می کنیم که بوسیله افزایش بهره وری فضا مفید می انجامند. ۱. خویش مخاطب
شناخت مخاطب بخاطر ارتباط مؤثر در فضا حکم کاملا ضروری است. مشیت از ارتباط در اینجا، همۀ ارتباطات کلامی و نوشتاری، سخنرانی، ایمیل های روزانه، اطلاعیه های شرکت یا ارائهٔ بوسیله روزرسانی وضعیت پروژه هاست.
اینکه پیام مان را به خوبی بوسیله مخاطب واگذاری دهیم یا نه، وابستگی به این دارد که تا چه پیمانه او را حساسیت کرده ایم. به پرسش های زیر دقت کنید: چه کسی طرف گفتگو غلام است؟ هدف پیامی که می خواهم انتقال دهم چیست؟ مخاطب من چه چیزی را از این پیام باید درک کند؟ از او می خواهم چه کاری انجام دهد؟ بهینه راه انتقال پیام به او کدام است؟ چه برداشتی امکان پذیر است از این پیام داشته باشد؟ پس از اینکه پیام را دریافت کرد، چه احساسی خواهد داشت یا چه واکنشی ممکن است علامت دهد؟
برای اینکه بتوانیم این سئوال ها را پاسخ دهیم، باید از قبل، رفتارهای مخاطب را مشاهده، تحلیل و مطالعه کنیم. در یک گویش باید بدانیم با چه کسی طرف هستیم. مثلا رویکردی که برای ربط با قسمت قسمت کردن خواه همکاران مان داریم، مسلّما باید متفاوت از نوع تماس با مهتر مان باشد، بمنظور این دو گروه با بی قراری فرق هایی اساسی دارند. ۲. حس موقعیت و هویدا بودن
باملاحظه بودن و سنجیده رفتار کردن نقشی مهم در برقراری تماس مؤثر دارند. برای اینکه این دو صفت خوب را تو خودمان نهادینه کنیم، باید برای آنها لحظه صرف کردن کنیم. برای برقراری ارتباط با دیگران در هوا کار، باید اندکی راحتی کنیم و موقعیت را درک کنیم، گفتگو هایمان را واضح و جلوه گر بیان کنیم و درعین حال، رفتار همدلانه ای با سایرین داشته باشیم. در اینجا چند نکتهٔ بنیادی حیات دارد که بوسیله برقراری تماس مؤثر در فضا کار معاون می نرم: کنجکاو باشید
کنجکاوی تو معنای خوب آن، در حساسیت مخاطب بسیار سودمند است. با مصرف از سؤالاتی که با «چه چیزی» و «چگونه» آغاز می شوند می توانیم انتهای پرسش را باز بگذاریم تا مخاطب به ناچار به استفسار پاسخ دهد. بوسیله این ترتیب به صبر می توانیم از توضیحات آنها اطلاعاتی را جمع آوری کنیم که احتیاج داریم. همچنین، می توانیم با مطرح کردن پرسش هایی کاوشگرانه، زمینهٔ بهتری از موقعیت به دست آوریم. هرچه موقعیت را بیشتر درک کنیم، ظن واگذاری بهتر پیام بوسیله مخاطب بیشتر خواهد شد. مانند کودکان یاد بگیرید
معمولا کودکان هیچ پیش زمینه یا داده ها قبلی دربارهٔ چیزهایی که می آموزند ندارند. به همین دلیل داخل هنگام تحصیل می توانیم نوعی احساس افتادگی را در آنها ببینیم. این رویکرد بسیار مؤثر است. کافی است خودمان را به جای مخاطب قرار دهیم تا شرایط را از زاویۀ دیدن آنها ببینیم. چنانچه خودمان را پذیرا، آماده و خواستار نظرات مخاطبان نشان دهیم، از آنها چیزهای یدکی یاد خواهیم گرفت. پیش تصور های تان را بررسی کنید
معمولا وسعت دانسته های ما روی برداشت ها و قضاوت هایمان سایه می اندازد. به همین دلیل بهتر است مقدمه تصوراتی را که از قبل دربارهٔ مخاطب مان داریم بررسی کنیم. باید بدانیم دقیقا با چه کسی باید صحبت کنیم خواه اینکه چه تحقیقاتی باید عمل دهیم تا بفهمیم که پیش فرض های مان درست است خواه نه. بهتر است قبل از هر اقدامی خوب فکر کنیم. همه را بنده کنید
تقریبا همهٔ افراد دوست دارند در محیط کار احساس ارزشمند بودن داشته باشند و حس کنند که حضورشان مهم است. باید همهٔ ایده ها را بشنویم و هیچ دیدگاهی را از خامه نیندازیم. مثلا اگر در نشست ای فراغت است از افراد دربارهٔ موضوعی مفروضات کسب کنیم، باید زمان کافی درنظر بگیریم تا همگی نظرات شان را بروز کنند. اگر زمان مجمع به ته رسید، درون همان میتینگ اعلام می کنیم که بعدا با بقیۀ افراد صحبت می کنیم. ۳. خوب گوش اعطا کردن
شاید بسیاری از ما با فنون و مبانی مهارت گوش اعطا کردن بی عیب آشنا باشیم. ولی هنگامی که با انبوهی از جلسات، اولویت بندی ها و کارهای بنیادی محبوس می شویم، واقعا تا چه حد اصول مهمی را بوسیله یاد می آوریم که بوسیله برقراری ارتباط مؤثر کمک می کنند؟ تمرین نکات عملی عرشه می تواند به گوش دادن بی عیب به مخاطب معاون کند: تفسیر کردن
وقتی درحال مصاحبت با مخاطب هستیم، می توانیم با اعاده کلمات او یا بازگویی آنها به زبان خودمان گفته هایش را تأیید کنیم. به این ترتیب، او مطمئن می شود که منظورش را درک می کنیم و از آن بهتر اینکه اگر چیزی که ما خردمند ایم همانی زدودن که او می گوید، بلافاصله می توانیم موضوع را روشن کنیم. سؤال کردن
گاهی ممکن است در طی صحبت کردن با مخاطب عاطفه کنیم به معلومات بیشتری نیاز داریم. در این زمان، بهینه کار این است که دربارهٔ جزئیاتِ بیشتر سؤال کنیم. حتما بخوانید: چطور سؤال های بهتری بپرسیم؟ روشنگری
وقتی چیزی را به طور کامل حس نمی کنیم، بهتر است درباره اش بیشتر سؤال کنیم. به تامل واگذار کردن
یکی از مهم ترین تمریناتی که برای ربط مؤثر ضروری است، تقویت احاطه بوسیله خاطر سپردن است. اگر تکاپو کنیم مواردی را که می دانیم بخاطر مخاطب مان مهم است بوسیله تفکر بسپاریم، می توانیم در آینده آنها را به او یادآوری کنیم. این به مخاطب مدال می دهد که ما خوب به او گوش داده ایم و برای دست افزار هایش اهمیت قائل شده ایم.
اینها مهارت های گوش دادن بودند که برای برقراری ارتباط مؤثر درون محیط حکم ضروری هستند. برای استواری این مهارت ها باید مانور کنیم. فراموش نکنیم که: باید با دیگران همدلی کنیم؛ نباید فقط به احساسات خودمان اهمیت بدهیم؛ باید احساسات سایرین را هم درک کنیم؛ باید رفتارهای هیجانی و نفوذ های خودمان و سایرین را بسنجیم؛ از قیمت ها و عقاید خودمان و دیگران آگاه باشیم؛ نشانه های ارتباط غیرکلامی متشابه زبان بدن را ببینیم و حساسیت کنیم. ۴. بررسی نحوهٔ دریافت بازخوردها
نحوهٔ گرفتن بازخوردها، فاتحه بر واکنشی که نشان می دهیم و سپس نحوهٔ برقراری ارتباط مؤثر با دیگران تأثیر می گذارد. گفتنِ اینکه باید بازخوردها و انتقادها را بپذیریم، از انجام دادنش بی اندازه راحت تر است. ما انسان هستیم و طبیعت مان ایجاب می یواش که گاهی آسیب پذیر باشیم. هنگامی که بوسیله برهان رویدادهای زندگی پریشان می شویم خواه وقتی که داخل هوا فقره احساس فشار می کنیم، با کوچکترین بازخورد منفی حالت تدافعی می گیریم. به همین دلیل، نحوهٔ دریافت بازخورد بسیار مهم است.
اما چطور می توانیم احاطه انتقادپذیری و اقتدار مان را بخاطر جذب بازخوردها بهبود بخشیم؟ رویه کلی کار این است که تمرین کنیم موارد پرمنفعت را از بازخوردها خارج بکشیم و از آنها یاد بگیریم. از سوی دیگر، باید از بخش هایی که سازنده نیستند خلاص شویم و دیگر به آنها پندار نکنیم. راهبردهای پایین تر می توانند در استحکام این مهارت کمک کننده باشند: شناخت، دریافتن کردن و مدیریت واکنش ها و نیز هر آنچه که پس از ستاندن بازخوردها به ما انگیزه می دهد؛ گرفتن پیام پا بر جا از بازخوردها عاری توجه بوسیله اینکه چه کسی این بازخورد را داده است؛ بازخورد را نوعی مشاوره درنظر گرفتن: نباید بوسیله این فکر کنیم که دارند قضاوت مان می کنند؛ تفکیک بازخورد به بسرنوشت شوم دچار کردن های کوچک تر و قابل فهم تر؛ بازخورد اخذ فقط بخاطر یک موضوع خاص (هروقت بازخورد می خواهیم، فقط و فقط باید دربارهٔ یک موضوع خاص سؤال کنیم و این موضوع نباید کلی باشد)؛ آزمودن روش های پیشنهادشده در بازخوردها به شکل وهله به وهله و با قدم های کوچک (نباید موقت برای اجرای تمام هر پیشنهادی که به ما می دهند شیرجه بزنیم)؛
بازخوردها می توانند پرورش های یدکی بوسیله ما بیاموزند و داخل پیشرفت و رشدمان نقش مهمی داشته باشند. تفکیک بازخورد به بسرنوشت شوم دچار کردن های کوچک می تواند در مطالعه پیام ها و نشان دادن واکنش مناسب بافایده باشد. ۵. ارائهٔ بازخورد بی طرفانه و ملموس (زیبنده مشاهده)
این یکی از شاداب ترین بخش های تمرین برای ارتباط مؤثر است. دادن بازخورد به سایرین کار ساده ای نیست. می ترسیم کسی را برنجانیم، قصدمان پیشگیری از ابراز درگیری هاست ولی نمی دانیم چطور آن را انجام دهیم. مفرط مواقع از دیدن هیجانی آماده نیستیم یا پیش تصور های مان مانع درک مستحکم واقعیت می شوند.
یکی از روش های بسیار مؤثر در ارائهٔ بازخورد صریح و روشن استفاده از مقیاس «موقعیت، رفتار، پی» (SBI) است: موقعیت: ابتدا ماخذ را آماده می کنیم. از خودمان می پرسیم چه اتفاقی، کجا و چه نفس محذوف است. رفتار: رفتار را توضیح می دهیم. این باطراوت ترین پاره فقره است، بجای باید پیش فرض های مان را وارسی کنیم. رفتار مخاطب را باید طوری تشریح دهیم که قابل مشاهده باشد. مثلا لحن بازخورد با گفتن عبارت «داخل بی ادبانه اقدام کردی» بوسیله جای «درون حرف مرا اندازه کردی» تحول می کند، زیرا بی ادب دانستن بی تا برداشتی شخصی است، درحالی که پیمانه کردن صحبت مان رفتاری است که همگی می توانستند ببینند و قابل مشاهده بوده است. پی: برای وصف نتایج رفتار باید از عباراتی استفاده کنیم که اول شخص باشند؛ به این تزیین به مخاطب می گوییم که این گفته ها از جانب خودمان است.
پس ازآن از آن باید به گفت وگو امتداد دهیم. از آنها سؤال می کنیم تا با توجه به پاسخ های سندیت حساسیت بهتری از موضوعِ پیش آمده برملا کنیم. می پرسیم: نظرتان چیست؟ چه اتفاقی برایتان افتاده است؟ چه چیزی از این موضوع فهمیدید؟ چه برنامه ای برای گشایش شرایط درون آینده دارید؟ مثال اول
«توی جلسهٔ دیروز وقتی داشتید نمایش می دادین (موقعیت)، متأسفانه دربارهٔ دو تا از اسلایدها یه کمتر نامطمئن حرف می زدین و محاسبات فروش تون اشتباه دراومد (اقدام). راستش تا حدودی خجلت کشیدم، چون همهٔ اعضای هیئت مدیره توی مجمع جناب داشتند. نگرانم این مسئله روی حیثیت و اواز آویشن مون تأثیر منفی بذاره (اثر).» مثال دوم
«جلسهٔ امروز عصرمون با مشتریان هنگفت عالی بود. جلسه رو درست به موقع برگزار کردین و از قبل، همهٔ بروشورها رو روی میز چیده بودین (موقعیت). همهٔ تحقیقات تون درست انجام شده حیات و به همهٔ سؤالات مشتریان پاسخ دادین (رفتار). من بهتون فخر می کنم و با تکیه بوسیله ثانیه میگم که با این کار فوق العاده سازمان مون می تونه داخل موقعیت ویژه ای فراغت بگیره. می تونم ببینم که بوسیله همهٔ اهداف مون می رسیم و از همه به فکر اینکه سخت کار کردن، تشکر می کنم (پی).»
دانستن چگونگی عرضه اعطا کردن بازخوردی واضح، کنجکاو و قابل مشاهده، از مهارت های ضروری برای برقراری ارتباط مؤثر در محیط کار است. حتما بخوانید: چطور به رئیس، همکار و کارمندان خویشتن بازخورد دهیم؟ ۶. پیگیری، تأیید، مسئولیت پذیری
برقراری ارتباط مؤثر داخل هوا کار، فرایندی همیشگی و نیازمند پیگیری، تأیید و مسئولیت پذیری است. باید به شکل مداوم پیاده شدن روند پیشرفت نظارت کرده و به شکل پیوسته از دیگران پشتیبانی کنیم. تو این راستا باید پیشرفت همکاران، گروه ها خواه حتی مافوق مان را تأیید کنیم.
پرسش های زیر برای ارزیابی و اطمینان از مؤثربودن ارتباطات در هوا فقره سودمند هستند: چه فرصت هایی را می توانیم ببینیم؟ چگونه می توانیم خودمان را با آنها وفق دهیم؟ چه تصمیماتی باید بگیریم؟ چگونه می توانیم نقش حمایتی داشته باشیم؟ چطور بفهمیم که پیام مان را به درستی ستاندن می کنند؟ ۷. کاربرد از هفت واژهٔ اساسی در ربط مؤثر
برای هر جنس تماس تو فضا کار می توانیم از این هفت واژهٔ مهم استفاده کنیم و آنها را به کار ببندیم: شفافیت: مرام پیام مان چیست؟ آیا درک آن برای مخاطب آسان است؟ مختصرگویی: چه بخش هایی را می توانیم تو صحبت مان حذف کنیم؟ آیا چیزی که می خواهیم بگوییم واقعا اساسی است؟ ملموس بودن: چه حقایقی را می خواهیم بیان کنیم؟ آیا این حقایق ملموس و قابل مشاهده هستند؟ درست بودن: آیا پیامی که می خواهیم احاله بدهیم کاملا منیع است و اشتباهی تو آن وجود ندارد؟ آیا اصلا بخاطر مخاطب مان کم قیمت هست؟ منسجم وجود داشتن: آیا جریانی منطقی در صحبت های مان وجود دارد؟ خواه موارد ضدونقیضی در آن دیده می شود؟ کامل بودن: آیا اطلاعات مربوطه به طورکامل ارائه شده است؟ آیا مخاطب می داند دقیقا چه مفید از او می خواهیم؟ مبادی آداب بودن: لحن پیام مان چگونه است؟ گویش آخر
گونه های ارتباط مؤثر در محیط کار به مسابقه و صرف زمان احتیاج دارد. ۷ روشی که داخل این مطلب گفته شد، می تواند بوسیله شما در برقراری مناسبت مؤثر در محیط حکم کمک کند. با مصرف از آنها می توانید مهارت های ارتباطی خود را بهبود بخشید.
شما از کدام یک از نحو های فوق در فضا کارتان استعمال می کنید؟ کدام یک از موارد رفعت را تو همین ماه پیش ِرو می توانید تو محیط کارتان اجرا کنید؟ آیا تجربه ای از برقراری ارتباط مؤثر تو محیط کارتان دارید؟
خوشحال می شویم تجربۀ خویشتن را با ما و دوستان تان داخل میان بگذارید. در ادامه بخوانید: چرا گاهی اوقات دلمان می خواهد رئیس مان را بکشیم؟
حتما بخوانید:آداب معاشرت کارگر با رئیس، همکاران و مشتریان چگونه است؟۱۰ غلط مرسوم در برقراری بستگی و راهکارهای اجتناب از آن ها۱۷ سؤالی که قبل از برقراری رابطه باید از خودتان بپرسید
واقعیت این است که داشتن تحصیلات یا تجربهٔ کاری لزوما به این معنا نیست که قدرت برقراری مناسبت مؤثر هم داریم. تا اینکه یادگیری کرده ترین و باتجربه ترین افراد تیمار ممکن است در رساندن پایدار پیام شان به سایرین با بغرنج مواجه شوند. می دانیم که ارتباط نامؤثر بوسیله هدر روبیدن فرصت، زمان و منابع می انجامد. دلیل واقعی این روانی این است که مکالمات ما درون محیط فرمان معمولا سازنده نیست.
انفراد های شخصی، فاصلهٔ فیزیکی، موضوع پیام، اصطلاحات خاصی که بوسیله حکم می بریم و نیز فرهنگ، از جمله عواملی هستند که بر داشتن ارتباطی روشن، مؤثر و شفاف تو هوا فرمان تأثیر می گذارند. در این مطلب، ۷ گونه بخاطر برقراری تماس مؤثر در هوا کار را با غم ممارست می کنیم که بوسیله افزایش بهره وری فضا مفید می انجامند. ۱. خویش مخاطب
شناخت مخاطب بخاطر ارتباط مؤثر در فضا حکم کاملا ضروری است. مشیت از ارتباط در اینجا، همۀ ارتباطات کلامی و نوشتاری، سخنرانی، ایمیل های روزانه، اطلاعیه های شرکت یا ارائهٔ بوسیله روزرسانی وضعیت پروژه هاست.
اینکه پیام مان را به خوبی بوسیله مخاطب واگذاری دهیم یا نه، وابستگی به این دارد که تا چه پیمانه او را حساسیت کرده ایم. به پرسش های زیر دقت کنید: چه کسی طرف گفتگو غلام است؟ هدف پیامی که می خواهم انتقال دهم چیست؟ مخاطب من چه چیزی را از این پیام باید درک کند؟ از او می خواهم چه کاری انجام دهد؟ بهینه راه انتقال پیام به او کدام است؟ چه برداشتی امکان پذیر است از این پیام داشته باشد؟ پس از اینکه پیام را دریافت کرد، چه احساسی خواهد داشت یا چه واکنشی ممکن است علامت دهد؟
برای اینکه بتوانیم این سئوال ها را پاسخ دهیم، باید از قبل، رفتارهای مخاطب را مشاهده، تحلیل و مطالعه کنیم. در یک گویش باید بدانیم با چه کسی طرف هستیم. مثلا رویکردی که برای ربط با قسمت قسمت کردن خواه همکاران مان داریم، مسلّما باید متفاوت از نوع تماس با مهتر مان باشد، بمنظور این دو گروه با بی قراری فرق هایی اساسی دارند. ۲. حس موقعیت و هویدا بودن
باملاحظه بودن و سنجیده رفتار کردن نقشی مهم در برقراری تماس مؤثر دارند. برای اینکه این دو صفت خوب را تو خودمان نهادینه کنیم، باید برای آنها لحظه صرف کردن کنیم. برای برقراری ارتباط با دیگران در هوا کار، باید اندکی راحتی کنیم و موقعیت را درک کنیم، گفتگو هایمان را واضح و جلوه گر بیان کنیم و درعین حال، رفتار همدلانه ای با سایرین داشته باشیم. در اینجا چند نکتهٔ بنیادی حیات دارد که بوسیله برقراری تماس مؤثر در فضا کار معاون می نرم: کنجکاو باشید
کنجکاوی تو معنای خوب آن، در حساسیت مخاطب بسیار سودمند است. با مصرف از سؤالاتی که با «چه چیزی» و «چگونه» آغاز می شوند می توانیم انتهای پرسش را باز بگذاریم تا مخاطب به ناچار به استفسار پاسخ دهد. بوسیله این ترتیب به صبر می توانیم از توضیحات آنها اطلاعاتی را جمع آوری کنیم که احتیاج داریم. همچنین، می توانیم با مطرح کردن پرسش هایی کاوشگرانه، زمینهٔ بهتری از موقعیت به دست آوریم. هرچه موقعیت را بیشتر درک کنیم، ظن واگذاری بهتر پیام بوسیله مخاطب بیشتر خواهد شد. مانند کودکان یاد بگیرید
معمولا کودکان هیچ پیش زمینه یا داده ها قبلی دربارهٔ چیزهایی که می آموزند ندارند. به همین دلیل داخل هنگام تحصیل می توانیم نوعی احساس افتادگی را در آنها ببینیم. این رویکرد بسیار مؤثر است. کافی است خودمان را به جای مخاطب قرار دهیم تا شرایط را از زاویۀ دیدن آنها ببینیم. چنانچه خودمان را پذیرا، آماده و خواستار نظرات مخاطبان نشان دهیم، از آنها چیزهای یدکی یاد خواهیم گرفت. پیش تصور های تان را بررسی کنید
معمولا وسعت دانسته های ما روی برداشت ها و قضاوت هایمان سایه می اندازد. به همین دلیل بهتر است مقدمه تصوراتی را که از قبل دربارهٔ مخاطب مان داریم بررسی کنیم. باید بدانیم دقیقا با چه کسی باید صحبت کنیم خواه اینکه چه تحقیقاتی باید عمل دهیم تا بفهمیم که پیش فرض های مان درست است خواه نه. بهتر است قبل از هر اقدامی خوب فکر کنیم. همه را بنده کنید
تقریبا همهٔ افراد دوست دارند در محیط کار احساس ارزشمند بودن داشته باشند و حس کنند که حضورشان مهم است. باید همهٔ ایده ها را بشنویم و هیچ دیدگاهی را از خامه نیندازیم. مثلا اگر در نشست ای فراغت است از افراد دربارهٔ موضوعی مفروضات کسب کنیم، باید زمان کافی درنظر بگیریم تا همگی نظرات شان را بروز کنند. اگر زمان مجمع به ته رسید، درون همان میتینگ اعلام می کنیم که بعدا با بقیۀ افراد صحبت می کنیم. ۳. خوب گوش اعطا کردن
شاید بسیاری از ما با فنون و مبانی مهارت گوش اعطا کردن بی عیب آشنا باشیم. ولی هنگامی که با انبوهی از جلسات، اولویت بندی ها و کارهای بنیادی محبوس می شویم، واقعا تا چه حد اصول مهمی را بوسیله یاد می آوریم که بوسیله برقراری ارتباط مؤثر کمک می کنند؟ تمرین نکات عملی عرشه می تواند به گوش دادن بی عیب به مخاطب معاون کند: تفسیر کردن
وقتی درحال مصاحبت با مخاطب هستیم، می توانیم با اعاده کلمات او یا بازگویی آنها به زبان خودمان گفته هایش را تأیید کنیم. به این ترتیب، او مطمئن می شود که منظورش را درک می کنیم و از آن بهتر اینکه اگر چیزی که ما خردمند ایم همانی زدودن که او می گوید، بلافاصله می توانیم موضوع را روشن کنیم. سؤال کردن
گاهی ممکن است در طی صحبت کردن با مخاطب عاطفه کنیم به معلومات بیشتری نیاز داریم. در این زمان، بهینه کار این است که دربارهٔ جزئیاتِ بیشتر سؤال کنیم. حتما بخوانید: چطور سؤال های بهتری بپرسیم؟ روشنگری
وقتی چیزی را به طور کامل حس نمی کنیم، بهتر است درباره اش بیشتر سؤال کنیم. به تامل واگذار کردن
یکی از مهم ترین تمریناتی که برای ربط مؤثر ضروری است، تقویت احاطه بوسیله خاطر سپردن است. اگر تکاپو کنیم مواردی را که می دانیم بخاطر مخاطب مان مهم است بوسیله تفکر بسپاریم، می توانیم در آینده آنها را به او یادآوری کنیم. این به مخاطب مدال می دهد که ما خوب به او گوش داده ایم و برای دست افزار هایش اهمیت قائل شده ایم.
اینها مهارت های گوش دادن بودند که برای برقراری ارتباط مؤثر درون محیط حکم ضروری هستند. برای استواری این مهارت ها باید مانور کنیم. فراموش نکنیم که: باید با دیگران همدلی کنیم؛ نباید فقط به احساسات خودمان اهمیت بدهیم؛ باید احساسات سایرین را هم درک کنیم؛ باید رفتارهای هیجانی و نفوذ های خودمان و سایرین را بسنجیم؛ از قیمت ها و عقاید خودمان و دیگران آگاه باشیم؛ نشانه های ارتباط غیرکلامی متشابه زبان بدن را ببینیم و حساسیت کنیم. ۴. بررسی نحوهٔ دریافت بازخوردها
نحوهٔ گرفتن بازخوردها، فاتحه بر واکنشی که نشان می دهیم و سپس نحوهٔ برقراری ارتباط مؤثر با دیگران تأثیر می گذارد. گفتنِ اینکه باید بازخوردها و انتقادها را بپذیریم، از انجام دادنش بی اندازه راحت تر است. ما انسان هستیم و طبیعت مان ایجاب می یواش که گاهی آسیب پذیر باشیم. هنگامی که بوسیله برهان رویدادهای زندگی پریشان می شویم خواه وقتی که داخل هوا فقره احساس فشار می کنیم، با کوچکترین بازخورد منفی حالت تدافعی می گیریم. به همین دلیل، نحوهٔ دریافت بازخورد بسیار مهم است.
اما چطور می توانیم احاطه انتقادپذیری و اقتدار مان را بخاطر جذب بازخوردها بهبود بخشیم؟ رویه کلی کار این است که تمرین کنیم موارد پرمنفعت را از بازخوردها خارج بکشیم و از آنها یاد بگیریم. از سوی دیگر، باید از بخش هایی که سازنده نیستند خلاص شویم و دیگر به آنها پندار نکنیم. راهبردهای پایین تر می توانند در استحکام این مهارت کمک کننده باشند: شناخت، دریافتن کردن و مدیریت واکنش ها و نیز هر آنچه که پس از ستاندن بازخوردها به ما انگیزه می دهد؛ گرفتن پیام پا بر جا از بازخوردها عاری توجه بوسیله اینکه چه کسی این بازخورد را داده است؛ بازخورد را نوعی مشاوره درنظر گرفتن: نباید بوسیله این فکر کنیم که دارند قضاوت مان می کنند؛ تفکیک بازخورد به بسرنوشت شوم دچار کردن های کوچک تر و قابل فهم تر؛ بازخورد اخذ فقط بخاطر یک موضوع خاص (هروقت بازخورد می خواهیم، فقط و فقط باید دربارهٔ یک موضوع خاص سؤال کنیم و این موضوع نباید کلی باشد)؛ آزمودن روش های پیشنهادشده در بازخوردها به شکل وهله به وهله و با قدم های کوچک (نباید موقت برای اجرای تمام هر پیشنهادی که به ما می دهند شیرجه بزنیم)؛
بازخوردها می توانند پرورش های یدکی بوسیله ما بیاموزند و داخل پیشرفت و رشدمان نقش مهمی داشته باشند. تفکیک بازخورد به بسرنوشت شوم دچار کردن های کوچک می تواند در مطالعه پیام ها و نشان دادن واکنش مناسب بافایده باشد. ۵. ارائهٔ بازخورد بی طرفانه و ملموس (زیبنده مشاهده)
این یکی از شاداب ترین بخش های تمرین برای ارتباط مؤثر است. دادن بازخورد به سایرین کار ساده ای نیست. می ترسیم کسی را برنجانیم، قصدمان پیشگیری از ابراز درگیری هاست ولی نمی دانیم چطور آن را انجام دهیم. مفرط مواقع از دیدن هیجانی آماده نیستیم یا پیش تصور های مان مانع درک مستحکم واقعیت می شوند.
یکی از روش های بسیار مؤثر در ارائهٔ بازخورد صریح و روشن استفاده از مقیاس «موقعیت، رفتار، پی» (SBI) است: موقعیت: ابتدا ماخذ را آماده می کنیم. از خودمان می پرسیم چه اتفاقی، کجا و چه نفس محذوف است. رفتار: رفتار را توضیح می دهیم. این باطراوت ترین پاره فقره است، بجای باید پیش فرض های مان را وارسی کنیم. رفتار مخاطب را باید طوری تشریح دهیم که قابل مشاهده باشد. مثلا لحن بازخورد با گفتن عبارت «داخل بی ادبانه اقدام کردی» بوسیله جای «درون حرف مرا اندازه کردی» تحول می کند، زیرا بی ادب دانستن بی تا برداشتی شخصی است، درحالی که پیمانه کردن صحبت مان رفتاری است که همگی می توانستند ببینند و قابل مشاهده بوده است. پی: برای وصف نتایج رفتار باید از عباراتی استفاده کنیم که اول شخص باشند؛ به این تزیین به مخاطب می گوییم که این گفته ها از جانب خودمان است.
پس ازآن از آن باید به گفت وگو امتداد دهیم. از آنها سؤال می کنیم تا با توجه به پاسخ های سندیت حساسیت بهتری از موضوعِ پیش آمده برملا کنیم. می پرسیم: نظرتان چیست؟ چه اتفاقی برایتان افتاده است؟ چه چیزی از این موضوع فهمیدید؟ چه برنامه ای برای گشایش شرایط درون آینده دارید؟ مثال اول
«توی جلسهٔ دیروز وقتی داشتید نمایش می دادین (موقعیت)، متأسفانه دربارهٔ دو تا از اسلایدها یه کمتر نامطمئن حرف می زدین و محاسبات فروش تون اشتباه دراومد (اقدام). راستش تا حدودی خجلت کشیدم، چون همهٔ اعضای هیئت مدیره توی مجمع جناب داشتند. نگرانم این مسئله روی حیثیت و اواز آویشن مون تأثیر منفی بذاره (اثر).» مثال دوم
«جلسهٔ امروز عصرمون با مشتریان هنگفت عالی بود. جلسه رو درست به موقع برگزار کردین و از قبل، همهٔ بروشورها رو روی میز چیده بودین (موقعیت). همهٔ تحقیقات تون درست انجام شده حیات و به همهٔ سؤالات مشتریان پاسخ دادین (رفتار). من بهتون فخر می کنم و با تکیه بوسیله ثانیه میگم که با این کار فوق العاده سازمان مون می تونه داخل موقعیت ویژه ای فراغت بگیره. می تونم ببینم که بوسیله همهٔ اهداف مون می رسیم و از همه به فکر اینکه سخت کار کردن، تشکر می کنم (پی).»
دانستن چگونگی عرضه اعطا کردن بازخوردی واضح، کنجکاو و قابل مشاهده، از مهارت های ضروری برای برقراری ارتباط مؤثر در محیط کار است. حتما بخوانید: چطور به رئیس، همکار و کارمندان خویشتن بازخورد دهیم؟ ۶. پیگیری، تأیید، مسئولیت پذیری
برقراری ارتباط مؤثر داخل هوا کار، فرایندی همیشگی و نیازمند پیگیری، تأیید و مسئولیت پذیری است. باید به شکل مداوم پیاده شدن روند پیشرفت نظارت کرده و به شکل پیوسته از دیگران پشتیبانی کنیم. تو این راستا باید پیشرفت همکاران، گروه ها خواه حتی مافوق مان را تأیید کنیم.
پرسش های زیر برای ارزیابی و اطمینان از مؤثربودن ارتباطات در هوا فقره سودمند هستند: چه فرصت هایی را می توانیم ببینیم؟ چگونه می توانیم خودمان را با آنها وفق دهیم؟ چه تصمیماتی باید بگیریم؟ چگونه می توانیم نقش حمایتی داشته باشیم؟ چطور بفهمیم که پیام مان را به درستی ستاندن می کنند؟ ۷. کاربرد از هفت واژهٔ اساسی در ربط مؤثر
برای هر جنس تماس تو فضا کار می توانیم از این هفت واژهٔ مهم استفاده کنیم و آنها را به کار ببندیم: شفافیت: مرام پیام مان چیست؟ آیا درک آن برای مخاطب آسان است؟ مختصرگویی: چه بخش هایی را می توانیم تو صحبت مان حذف کنیم؟ آیا چیزی که می خواهیم بگوییم واقعا اساسی است؟ ملموس بودن: چه حقایقی را می خواهیم بیان کنیم؟ آیا این حقایق ملموس و قابل مشاهده هستند؟ درست بودن: آیا پیامی که می خواهیم احاله بدهیم کاملا منیع است و اشتباهی تو آن وجود ندارد؟ آیا اصلا بخاطر مخاطب مان کم قیمت هست؟ منسجم وجود داشتن: آیا جریانی منطقی در صحبت های مان وجود دارد؟ خواه موارد ضدونقیضی در آن دیده می شود؟ کامل بودن: آیا اطلاعات مربوطه به طورکامل ارائه شده است؟ آیا مخاطب می داند دقیقا چه مفید از او می خواهیم؟ مبادی آداب بودن: لحن پیام مان چگونه است؟ گویش آخر
گونه های ارتباط مؤثر در محیط کار به مسابقه و صرف زمان احتیاج دارد. ۷ روشی که داخل این مطلب گفته شد، می تواند بوسیله شما در برقراری مناسبت مؤثر در محیط حکم کمک کند. با مصرف از آنها می توانید مهارت های ارتباطی خود را بهبود بخشید.
شما از کدام یک از نحو های فوق در فضا کارتان استعمال می کنید؟ کدام یک از موارد رفعت را تو همین ماه پیش ِرو می توانید تو محیط کارتان اجرا کنید؟ آیا تجربه ای از برقراری ارتباط مؤثر تو محیط کارتان دارید؟
خوشحال می شویم تجربۀ خویشتن را با ما و دوستان تان داخل میان بگذارید. در ادامه بخوانید: چرا گاهی اوقات دلمان می خواهد رئیس مان را بکشیم؟